Słownik - rynek walutowy (część druga)

Druga część słownika z zakresu rynku walut zawierająca definicje pojęć oraz akronimów, jak i stosowanych terminów przy realizowaniu przelewów krajowych i międzynarodowych, a także wymianie walut.

 

 

Bezpłatny przelew bankowy 

Jest to bezkosztowy przelew bankowy stosowany najczęscięj między dwoma podmiotami, które mają konta bankowe w tym samym banku i dokonują bezkosztowo przelewy bankowe. Bezpłatne przelewy bankowe oferuje coraz więcej banków i instytucji uprawnionych do realizacji transakcji bezgotówkowych, przykładem takiej instytucji jest serwis kantor.pl. Bezpłatny charakter dotyczy wykonania, pośrednictwa technicznego w obciążeniu rachunku nadawcy i uznaniu na rachunku odbiorcy przelewu, bez pobierania opłat za obsługę transakcyjną. To istotna cecha usługi pozwalająca zaoszczędzić na przesłaniu środków z rachunku na rachunek.
 

 

BoC

BoC – Bank of Canada/Banque du Canada jest centralnym bankiem Kanady z siedzibą w Ottawie. Założony został na mocy Aktu Kanadyjskiego w 1934 roku. Posiada on wyłączność emisji dolara kanadyjskiego. BoC prowadzi politykę monetarną oraz odpowiedzialny jest za stabilność finansową Kanady. 

 

 

CEE

Koszyk walut krajów CEE (z ang. Central and Eastern Europe) to wycinek międzynarodowego rynku walutowego gdzie spotyka się kupujący ze sprzedającym walutę. Taki rynek jest prawie idealny i najbardziej płynnym rynkiem na świecie. Istnieją dwa systemy odnoszące się do kursów walutowych, a mianowicie kursy sztywne i płynne. Kurs sztywny, daje pełną kontrolę nad podażą pieniądza krajowego, jednak może powodować zmienność kursu. Możemy wyróżnić 10 krajów CEE, które po akcesji do UE czekały na akcesję do strefy euro. Kurs płynny obejmował kraje takie jak Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Malta. W Polsce kurs płynny walutowy wprowadzono formalnie dnia 12 kwietnia 2000 roku. Mimo wszystko kurs złotego, jako płynny możemy uznać już od lipca 1998 roku. Polska stała się liderem rynku inwestycyjnym w Europie Środkowo-Wschodniej. W chwili obecnej jest ona największym rynkiem inwestycyjnym w całym CEE.

 

 

CFTC

CFTC to z ang. Commodity Futures Trading Commission. Jest to niezależna agencja w Stanach Zjednoczonych. Została utworzona po to, aby regulować rynek kontaktów futures oraz chronić go przed różnymi nadużyciami. Można zabezpieczyć się przed ryzykiem walutowym futures na dwa sposoby. Pierwszy long- hedge polega na zakupieniu futures wtedy, gdy spodziewa się wzrost kursu waluty. Taki zysk uzyskany ze sprzedaży w terminie późniejszym daje możliwość na zrekompensowanie strat wynikających ze wzrostu kursu. Drugi sposób jest odwrotnością a mianowicie nazwany jest short-hedge, który polega na sprzedaży futures w sytuacji, kiedy spodziewamy się spadku kursu walut, czyli chodzi o zysk osiągnięty z ponownego odkupienia futures w terminie późniejszym umożliwia to zrekompensowanie strat spowodowanych przez spadek kursu. 

 

 

CME

Chicago Mercantile Exchange (CME) jest to amerykańska giełda towarowa, która siedzibę swoją ma w Chicago. Założono ją w 1898 roku, jako Chicago Butter and Egg Board czyli Giełda masła i jajek w Chicago. Dawniej giełda działała, jako organizacja non-profit. Dnia 12 lipca 2007 roku Chicago Mercantile Exchange połączyło się z Chicago Board of Trade. Notowane jest kilka typów instrumentów finansowych takimi są kontrakty na stopę procentową czy akcje, waluty i towary. Również notowane są derywaty pogodowe, czyli instrument pochodny. Inwestorzy używają ich do redukcji ryzyka związanego przede wszystkim z niespodziewanymi zmianami czynników pogodowych. Derywaty pogodowe w odróżnieniu z pozostałymi cenami akcji nie można jednoznacznie wycenić. Najczęściej rolnicy używają instrumentów pochodnych opartych na czynnikach pogodowych po to, aby zabezpieczyć się przed burzą lub przymrozkami a różnego rodzaju parki rozrywki przed deszczowymi weekendami w czasie pełnego sezonu. 

 

 

CPI

CPI – z angielskiego Consumer Price Index – wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych jest najpowszechniejszą miarą inflacji na całym świecie. Do obliczenia wskaźnika średnich cen towarów i usług w gospodarstwie domowym brany jest pod uwagę tak zwany statystyczny koszyk zakupów. Na podstawie badań budżetowych wybierany jest koszyk około dwóch tysięcy produktów najczęściej nabywanych przez gospodarstwa domowe i ich ceny są monitorowane w czasie, zwykle 1-2 razy w miesiącu po to by można było ustalić zmienność ceny i zestawić ją z innymi danymi makroekonomicznymi, między innymi uzyskując wartość inflacji. Niektórzy potocznie nazywają CPI wskaźnikiem kosztów utrzymania. W praktyce wskaźnik jest zaledwie daną statystyczną, nie zaś rzeczywistą, gdyż koszyk zakupów różni się dla każdego gospodarstwa domowego. Minusem CPI jest brak uwzględnienia w koszyku nowości na rynku, czy też zasad substytucji towarów drożejących tańszymi odpowiednikami.

 

 

EBC

Europejski Bank Centralny (angielski: European Central Bank, ECB) jest bankiem Unii Europejskiej, funkcjonuje on również jako bank emisyjny Euro. Siedzibą Europejskiego Banku Centralnego (EBC) jest Frankfurt nad Menem. Instytucja ta odpowiada za nadzór systemów bankowych państw członkowskich i gromadzi dane niezbędne do prowadzenia polityki pieniężnej wspólnoty. EBC odpowiada za ochronę przed fałszerstwami oraz współpracę z innymi organami rynku finansowego UE. Dla wykonywania swych zadań EBC korzysta z Europejskiego Systemu Banków Centralnych, w skład którego wchodzą banki państw w tym NBP. Jest tez odpowiedzialny za emisję euro oraz politykę w strefie euro ustalając stopy procentowe oraz operacje rynku otwartego.

 

 

ELIXIR

Elixir jest systemem międzybankowym, który pośredniczy w księgowaniu zleceń płatniczych i wierzytelności w obrocie elektronicznym banków w czasie rzeczywistym. ELIXIR funkcjonuje w ramach Krajowej Izby Rozliczeniowej S.A. To system rozliczeń netto, który bierze udział w wymianie poleceń przelewu i zapłaty, dowodów wpłaty, not obciążeniowych i czeków. W systemie ELIXIR obsługiwane są przelewy złotówkowe w kantor.pl. 

 

 

EM

EM (z ang. emerging markets) – czyli rynek wschodzący to określenie stosowane jest do niektórych regionów świata, dlatego że mają charakterystyczne cechy aktywności rynków finansowych oraz rozwoju gospodarczego. Zarówno w pojęciu tym mieszczą się państwa, które dopiero rozwijają swoją gospodarkę się jak i te, które mają gospodarkę mocno rozwiniętą. Takimi przykładowymi rynkami wschodzącymi są kraje takie jak Chiny, Malezja czy Indie a także kraje Europy Środkowo-Wschodniej. Wyżej wymienione kraje cechują się szybkim wzrostem gospodarczym jak i dużym poziomem inwestycji stąd są atrakcyjnym miejscem do lokowania kapitału. Na podstawie dochodu narodowego a także rozwoju infrastruktury rynkowej można wyróżnić rynki wschodząc na zaawansowane jak i drugorzędne. Zaawansowane rynki wyróżniają się wyższym średnim dochodem narodowym oraz zaawansowaną infrastrukturą. Rynki drugorzędne natomiast charakteryzują się wyższym, średnim albo niskim dochodem narodowym oraz solidną infrastrukturą rynkową. 

 

 

FED

FED ( z ang. Federal Reserve System lub po prostu Federal Reserve) – bank centralny Stanów Zjednoczonych. Bank ten powstał w 1913 roku na mocy Ustawy o Rezerwie Federalnej. Ustawa była kilkakrotnie zmieniana, lecz najistotniejsze zmiany zostały wprowadzone w latach 1933, 1935, a także w 2010 roku. W latach trzydziestych dwudziestego wieku ustawy utworzyły z siedmioosobowej Rady Gubernatorów jądro decyzyjne banku. W 1933 roku ustawą bankową utworzono Federalny Komitet do spraw Operacji Otwartego Rynku, który był odpowiedzialny za decyzje w przedmiocie kształtowania założeń amerykańskiej polityki pieniężnej. Ustawa bankowa z 1935 roku przyznano w tym gremium większość absolutną. Ustawa z 2010 roku zmodyfikowała sposób wyboru prezesów a także zwiększyła znacznie uprawnienia nadzorcze banku nad sektorem finansowym w Stanach Zjednoczonych. Również zostały uporządkowane rozliczenia banku z jego działalności. Podstawowymi zadaniami między innymi Systemu Rezerwy Federalnej jest nadzór nad bankiem, organizowanie rozliczeń pieniężnych, prowadzenie gotówki i bilonu do obiegu czy badanie ekonomiczne.

 

 

Frankowicz 

Jest to określenie, które określa podmiot zaciągający zobowiązanie kredytowe w walucie obcej jaką jest frank szwajcarski. Pojęcie to upowszechniło się wraz z zaostrzeniem się sytuacji osób, które spłacają kredyty hipoteczne we frankach, kiedy to szwajcarska waluta doznała radykalnych wahań kursowych na przestrzeni ostatnich lat. Szacuje się, iż na polskim rynku jest blisko milion frankowiczów.

 

 

FHFA

FHFA - Federal Housing Finance Agency czyli Agencja Federalna Nieruchomości Mieszkaniowych w USA co miesiąc publikuje wskaźnik cen nieruchomości,  który rzutuje swą wartością również na rynek finansowy. Indeks prezentuje związki między średnimi cenami nieruchomości domów jednorodzinnych i nieruchomości mieszkalnych z kredytami hipotecznymi. Do ustalenia indeksu cen nieruchomości w USA brane pod uwagę są dane pochodzące z Fannie Mae i Fredie Mac, instytucji, które specjalizują się w poręczeniach kredytów hipotecznych. Ruchy w zakresie kredytów hipotecznych jak również spadku zainteresowania nieruchomościami bądź przeciwnie wzmożonego ruchu na rynku nieruchomości dają sygnały dla inwestorów i podmiotów rynku finansowego. Dzięki wartościom spadku bądź wzrostu indeksu średnich cen nieruchomości można prognozować ożywienie bądź stagnację na rynku finansowym.

 

 

FPC

Jest to Komitet do spraw Polityki Finansowej (ang. Financial Policy Committee – FPC) Banku Anglii. Jest to Centralny Bank Wielkiej Brytanii zwany również strażnikiem brytyjskiego funta pełni rolę doradcy rządowego w sprawach polityki pieniężnej. W pewnym stopniu również zajmuje się stabilizacją waluty, ustalając stopy procentowe. Jego klientami są banki komercyjne oraz banuki centralne innych krajów. W podziemnych skarbcach znajdują się rezerwy złota. Bank ten także nadzoruje drukowanie banknotów. Od 1946 roku bank centralny został upaństwowiony przez rząd Clementa Attlee. Jeszcze w XVII wieku w Londynie operacje bankowe były przeprowadzane przez złotników. System ten funkcjonował dobrze dopóki monarchowie nie zaczęli zapominać o zaciągniętych pożyczkach.  W XVIII wieku klientom wpłacającym do banku wydawano odręcznie pisane pokwitowanie. Później taki posiadacz mógł wymienić je na złoto lub monety. W wieku XIX i XX funt brytyjski stał się najmocniejszą walutą na świecie. Jednak pierwsza wojna światowa zmieniła tą sytuację. Wprowadzono banknoty o niskim nominale a używane na co dzień złote monety zniknęły.

 

 

Gfk

Gfk jest to indeks zaufania niemieckich konsumentów, którego publikacja następuje każdego miesiąca około 25go dnia raportowanego miesiąca. Publikacją danych indeksu zajmuje się Instytut Badania Opinii i Rynku Gfk. Indeks obliczany jest na podstawie ankiet wśród konsumentów. Ankietę co miesiąc wypełnia około 2000 niemieckich konsumentów na zlecenie Komisji Europejskiej. Pytania ankietowe zmierzają do określenia swoich preferencji i prognoz wobec wydatków, dochodów i oszczędności z udziałem rozmaitych dóbr i usług. Koszyk dóbr bazuje na 20 wybranych. Gfk ustalany jest nieprzerwanie co miesiąc od 1980 roku.

 

 

Główne waluty

W koszyku głównych walut liczących się na rynku walutowym znajduje się dolar amerykański oraz euro, jak również frank szwajcarski, funt brytyjski i jen japoński, jen chiński. To waluty państw o największym udziale w rynku, wyjątkiem jest euro, które stanowi wspólną walutę wielu krajów, z czego wynika jego potęga. Według danych opracowanych przez 'Bank for International Settlements' pod tytułem 'Triennial Central Bank Survey, Global foreign exchange market turnover in 2013' w roku 2013, 87% transakcji na świecie dokonywanych jest przy udziale dolara amerykańskiego, kiedy zaledwie i aż 33% w euro. Udział funta, franka i złotówki wynosi odpowiednio: 12%, 5% i 1%. Ponieważ dwie waluty są brane pod uwagę przy każdej transakcji walutowej, procent udziału poszczególnych walut wynosi 200%, zamiast 100%.

 

 

Grexit

Grexit – jest terminem powstałym w 2012 roku, utworzonym przez Willema H. Buitera i Ebrahima Rahbari'ego, głównych analityków Citigroup. Termin ten oznacza wyjście Grecji ze strefy euro. O Grexit zaczęto mówić po wyborach parlamentarnych, kiedy w Grecji odnotowano trudności w utworzeniu rządu. Zaczęto wówczas spekulować o wyjściu Grecji z unii walutowej i dyskusje te trwają do dziś, a termin Grexit wszedł w użycie codzienne jako synonim wystąpienia Grecji z euro.

 

 

GUS

GUS to Główny Urząd Statystyczny, który jest centralnym organem administracji rządowej podległy Prezesowi Rady Ministrów. Urząd ten zajmuje się zbieraniem oraz udostępnianiem informacji statystycznych na temat dziedzin życia publicznego jak również niektórych stron życia prywatnego. Obowiązują przepisy prawa do przekazywania danych. Takie dane można udostępnić tyko wtedy, gdy zostanie opracowane. Urząd podległy jest Prezesowi GUS i to właśnie on sprawuje funkcje w randze ministra. Taki prezes jest powołany na pięcioletnią kadencję. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego zarówno powołuje jak i odwołuje Prezes Rady Ministrów. Takiemu prezesowi polega szesnaście urzędów statystycznych znajdujących się w miastach wojewódzkich. Także zadaniem takiego prezesa jest prowadzenie kilku centralnych rejestrów między innymi Krajowy rejestr Urzędowy podmiotów Gospodarki Narodowej i Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju. Prezes GUS również ogłasza komunikaty dotyczące wyłącznie najważniejsze wskaźniki charakterystyczne dla sytuacji społeczno-gospodarczej kraju. 

 

 

HICP

HICP to Inflacja Bazowa z ang. Harmonised Index of Consumer Prices. Jest to zharmonizowany indeks cen konsumpcyjnych, który został wprowadzony przez Komisję Europejską. Wskaźnik inflacji bazowej jest podstawą do oceny wzrostu cen w krajach Unii zgodnie z traktatem Maastricht. Wskaźnik ten obliczany jest w każdym kraju Unii Europejskiej tak samo. Aby go zmierzyć należy zaobserwować zmiany cen konsumpcyjnych odpowiednich towarów i usług a także można go zmierzyć zastosowując system wag, zgodnie ze strukturą spożycia indywidualnego w gospodarstwach domowych. Wyznaczaniem miar inflacji bazowej w Polsce odpowiada Narodowy Bank Polski (NBP). W połowie każdego miesiąca Główny Urząd Statystyczny (GUS) publikuje informacje dotyczące inflacji, a później Narodowy Bank Polski wykorzystuje dane GUS. Wyznacza dzięki temu miary inflacji bazowej, które są publikowane na stronach internetowych NBP. Aktualnie Narodowy Bank Polski wylicza i publikuje cztery miary inflacji.

 

 

Ifo

Ifo - Indeks Ifo określany jest również jako wskaźnik klimatu biznesowego, należy do wskaźników makroekonomicznych i przedstawia aktywność gospodarczą w Niemczech. Powstaje na bazie kwestionariuszy odnoszących się do bieżącej i przyszłej kondycji gospodarki. Sporządza się go od roku 1991 i odpowiedzialny za niego jest Institut fur Wirtschaftsforschung z Monachium. Ifo publikowany jest raz w miesiącu, zwykle w trzecim tygodniu miesiąca po miesiącu którego dotyczy. 

 

 

Indeks PMI

Wskaźnik moralności płatniczej w skrócie PMI od angielskiego Payment Morality Index to wartość, która ujmuje przeszłe i bieżące zachowania kontrahenta. Niektórzy określają PMI jako wskaźnik wyprzedzający koniunkturę. Do wskaźnika wlicza się wysokość zadłużenia jak również ilość dni spóźnienia w spłacie należności. Średnia ocena branży, jej kontrahentów określana jest przez średni PMI, innymi słowy wskaźnika ukazuje ryzyko w danej branży. Jeśli PMI ma wyższą wartość niż 50 oznacza to stosunkowo dobrą sytuację, niżej 50 wskazuje na pogarszającą się kondycję gospodarczą, zaś mniej niż 40 oznacza kryzys. Im wyższy wskaźnik tym pozytywniejsza ocena przedsiębiorstwa, branży.

 

 

Indeks ZEW 

Jest to publikacja prezentująca nastroje analityków oraz ekonomistów wskazująca na oczekiwania rynku w zakresie gospodarki. Indeks badania koniunktury wydawany jest przez instytut ZEW z Mannheim i dotyczy sytuacji Niemiec. Jego wykonanie bazuje na pytaniu około czterystu analityków o ich średnioterminowe przewidywania dotyczące rynku finansowego i gospodarki. Wynik stanowi różnica pomiędzy prognozami pozytywnymi i negatywnymi na najbliższe sześć miesięcy. W obliczeniach możliwe są zarówno dodatnie wartości jak tez ujemne.

 

 

makro

makro / dane makro / dane makroekonomiczne w postaci wskaźników i wartości rozmaitych indeksów prowadzonych przez światowe organizacje finansowe jak i lokalne narodowe instytuty badawcze mają duże znaczenie dla zachowań i nastrojów inwestorów na rynku finansowym. Dane makro wyznaczają trendy i są niezbędne do analizy zależności pomiędzy lokalnym a globalnym rynkiem. Wskaźniki makroekonomiczne służą również licznym spekulacjom, ale przede wszystkim pozwalają przewidzieć szereg decyzji, opracować alternatywne scenariusze zdarzeń biorąc pod uwagę wpływ polityki makroekonomicznej na mikroekonomiczną. Dane makro mają znaczący wpływ na zmienność kursów walut, które są wrażliwe na wahania nastrojów konsumentów jak i inwestorów. Pośród danych makro wymienić należy kluczowe wskaźniki jak PKB, PMI, CPI. Wnikliwa obserwacja danych makro pozwala na obiektywną ocenę sytuacji ekonomicznej.

 

 

PKB 

Produkt Krajowy Brutto (PKB) to jedno z podstawowych pojęć makroekonomicznych. Jest jednym z mierników dochodu narodowego, określa wartość dóbr i usług jakie zostały wytworzone w danym kraju w przeciągu danej jednostki czasu, najczęściej roku kalendarzowego. Jedynym kryterium PKB jest kryterium geograficzne, stąd dla wartości PKB nie ma znaczenia pochodzenie kapitału przy użyciu którego powstały określone dobra bądź własność przedsiębiorstwa świadczącego dane usługi. Wartość PKB jest niezbędna dla prowadzenia rachunku narodowego. Wielkość PKB określa kondycję gospodarczą kraju, zamożność i skłonność do inwestycji, wskazuje pośrednio na sytuację gospodarstw domowych i przedsiębiorczość firm. 

 

 

Polityka pieniężna

Polityka pieniężna zwana także monetarną to jedna z części polityki gospodarczej opierająca się na działaniach zmierzających do stabilizacji cen, utrzymania niskiego poziomu inflacji. Podmiotem odpowiedzialnym za politykę pieniężną jest bank centralny bądź inna upoważniona instytucja rządowa (w Polsce RPP). Wpływ polityki pieniężnej widoczny jest w poziomie podaży pieniądza oraz w kursach walutowych.

 

Politykę pieniężną można prowadzić jako restrykcyjną kiedy celem jest minimalizacja podaży pieniądza przez sprzedaż papierów wartościowych na otwartym rynku, jak też podwyżki stóp procentowych i zmiany w rezerwach obowiązkowych bądź prowadzić jako politykę ekspansywną mającą na celu zwiększenie podaży pieniądza przez zakup papierów wartościowych i obniżki stóp procentowych.

 

 

Posiedzenie FOMC

Federal Open Market Committee (FOMC) USA obraduje na posiedzeniach zwoływanych osiem razy do roku. Decyzje z posiedzenia publikowane są zwyczajowo około godziny 20:15 czasu amerykańskiego. Protokół z posiedzenia publikuje się do 2 tygodni od zdarzenia, jest on zbiorem wskazówek na przyszłość. FOMC w USA jest odpowiednikiem RPP i odpowiada za obniżki i podwyżki stóp procentowych po których dokonywane są transakcje otwartego rynku. Poziom stóp procentowych wpływa na koszt długi całej gospodarki nie tylko USA ale światowego rynku, tym samym zależne od stóp są popyt i nominalne PKB. Wszelkie decyzje na posiedzeniu FOMC odbijają się szerokim echem na rynku kapitałowym. Tendencje i skłonności Komitetu są przedmiotem prognoz i spekulacji inwestorów w czasie.

 

 

PPI

PPI (z ang. Producer Price Index) to najstarszy makro wskaźnik. PPI, indeks cen dób produkcyjnych, czyli jest to wskaźnik obrazujący zmiany poziomu cen, które zostały ustalone przez producentów. Powszechnie jest stosowany na całym świecie, jako jedną z miar poziomu inflacji.  Wprowadzono go po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w 1980 roku i zaliczany jest do najstarszego tego typu indeksu. W Polsce przyjmuje postać wskaźnika cen produkcji sprzedanej przemysłu i następnie oblicza się go a na sam koniec publikowany jest przez GUS. Wskaźnik inflacyjny PPI obliczany jest z punktu widzenia producenta i tak powstają poziomy cen. Należy wziąć pod uwagę wszystkie składowe, które determinują ostateczną cenę danego dobra. W 2008 roku PPI osiągnął swój szczyt, lecz w niedługim czasie silnie opadł w trakcie kryzysu zarówno finansowego jak i gospodarczego. W 2009 roku ceny zaczęły ponownie wzrastać a kolejny szczyt został osiągnięty przez PPI na przełomie lat 2010/2011. Początek roku 2012 był czasem konsolidacji poziomów PPI, natomiast teraz utrzymuje się delikatne nachylenie spadkowe.

 

 

Program QE 

Jest to program, który powstał celem rozluźnienia polityki pieniężnej poprzez zwiększenie podaży pieniądza na rynku. To działanie ofensywne odpowiadające na postępujący kryzys gospodarczy i walutowy. Podstawowym instrumentem programu jest obniżka stóp procentowych, które bliskie zeru sprzyjają ruchom inwestorów i pobudzają rynek poprzez zwiększoną podaż pieniądza. Autorem amerykańskiego programu QE jest FED. W podobny program włączył się również EBC. Do podstawowych założeń europejskiego programu QE przewidywanego na marzec – wrzesień 2015 należy skup obligacji państw strefy euro za pomocą środków EBC, tak by instytucje kupujące zyskiwały pieniądze na zakup innych aktywów, tym samym udzielić mogły kredytów przedsiębiorstwom i gospodarstwom domowym. Zakupy te bazować mają na tzw. kluczu kapitałowym (Niemcom przypada największy udział).
 

 

Raport ADP

Raport ADP to pomocny raport dla uczestników rynku walutowego z uwagi na pojemność danych i reprezentatywność informacji. ADP czyli 'Automatic Data Processing' dostarcza ewidencji wynagrodzeń dla USA obejmując swoją statystyką ponad 23 miliony pracowników. Co miesiąc ADP przygotowuje raport z amerykańskiego rynku pracy obejmującego sektor prywatny pozarolniczy. Co ważne Narodowy raport o stanie zatrudnienia ADP wyprzedza o dwa dni publikację o stanie zatrudnienia, która to jest prezentowana przez rząd USA. Tym samym raport ADP jest istotną wskazówką wobec oficjalnych danych pochodzących od strony rządowej.

 

 

RBA

RBA z angielskiego Reserve Bank of Australia to bank centralny Australii z siedzibą mieszczącą się w Sydney. Powstał w 1960 roku i odpowiada za prowadzenie polityki pieniężnej, emisję znaków pieniężnych Australii, stabilność systemu finansowego. Zadaniem Banku jest dążenie do dobrobytu obywateli Australii poprzez szereg działań finansowych jak chociażby utrzymanie inflacji na poziomie 2-3%. Reserve Bank Act z 1959 roku szczegółowo reguluje wszystkie prawa oraz obowiązku Banku.

 

 

Riksbank

Riksbank jest szwedzkim bankiem centralnym. Pełna nazwa banku to Szwedzki Bank Narodowy - Sveriges Riksbank. Utworzony został w 1668 roku i jest najstarszym bankiem centralnym. Powstał na bazie Stockholm Banco założonego przez Johana Palmstrucha w 1656 roku i był on pierwszym bankiem europejskim emitującym banknoty. W 1969 roku Riksbank po raz pierwszy stał się fundatorem Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii i tak jest do dziś. Obecnie odpowiada nie tylko za emisję pieniądza ale również za politykę monetarną Szwecji. Wpływa swymi decyzjami na politykę gospodarczą oraz bierze aktywny udział w kreowaniu trendów ekonomicznych i rynku finansowym. 

 

 

RPP

Rada Polityki Pieniężnej (RPP) jest państwowym organem czuwającym nad polityka pieniężną państwa. Jest to gremium decyzyjne NBP, którego zadaniem jest ustalanie stóp procentowych i założeń polityki walutowej, określenie zasad operacji otwartego rynku, jak również tryb naliczeń i utrzymania rezerwy obowiązkowej. Wśród kompetencji RPP znajduje się również zatwierdzenie planu finansowego banku centralnego jak też sprawozdania NBP ze swojej działalności. Skład RPP stanowi przewodniczący, którym jest prezes NBP oraz 9 członków powoływanych po 3 przez Sejm, Senat, Prezydenta. Kadencja RPP wynosi 6 lat. Celem Rady jest utrzymanie stabilności waluty krajowej, co za tym idzie zadaniem RPP jest utrzymanie niskiej inflacji, jak i działalność na rzecz wzrostu gospodarczego.

 

 

Sentix

indeks Sentix jest wynikową indeksów makroekonomicznych wskazujących na kondycję gospodarki w strefie euro. Nazywany również indeksem nastrojów. Indeksy Sentix zawdzięczają swoją nazwę grupie badawczej Sentix, która dokonuje analizy i pomiarów by odzwierciedlić oczekiwania jak również poziom zaufania pośród europejskich inwestorów na rynku finansowym. Co tydzień respondenci biorą udział w badaniu 12 różnych rynków wyrażając własną opinię. Badanie ujmuje zarówno oczekiwania krótkoterminowe w perspektywie miesiąca jak również średnioterminowe w ujęciu 6 miesięcy. Dane pochodzą od inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych, na ich bazie obliczane są indeksy sentix-Index for each market, sentix-Index Private Investors, sentix-Index Institutional Investors, sentix-Index Neutrality-Index. 

 

 

SNB

Szwajcarski Narodowy Bank (SNB) odpowiedzialny jest za politykę pieniężną oraz za emisję franka szwajcarskiego. Frank szwajcarski jest w elicie międzynarodowego systemu walutowego. Ma zdolność do zachowywania siły nabywczej. Początki jednak franka były bardzo trudne. Został wprowadzony do obiegu w roku 1850 i w zasadzie przez pół wieku żył w cieniu franka francuskiego. Poprzez rozwój solidny gospodarki kraju frank szwajcarski umacniał się. Akumulacja bogactwa rozwijała się w sposób rozsądny. Pierwsze banki w Szwajcarii zaczęły powstawać dopiero w XVIII wieku jednak bańkowość zakorzeniła się na stałe dopiero w XIX wieku. Konflikt francusko-pruski uświadomił szwajcarów jak wielkim problemem jest brak własnej waluty. O szczególnej roli franka przyczyniło się między innymi polityka akomodacyjna, do której dopuszczał się Szwajcarski Bank Narodowy w połowie lat 70. Agregaty monetarne miały na celu zagwarantować stabilność cenową. Na ten moment frank szwajcarski (CHF) jest bardzo mocną walutą. 

 

 

Stopa procentowa

Stopa procentowa to cena, koszt kapitału, jaki musi ponieść posiadacz kapitału, który udostępnia go innym w czasie. Stopy procentowe wyrażane są procentowo w skali roku. Stopy procentowe dzielą się na typy – stopy banku centralnego, stopy rynkowe jak też oprocentowanie kredytu i zobowiązań. W Polsce wyróżnić należy stopy referencyjną, lombardową, depozytową jak i redyskontową weksli, wszystkie stopy procentowe ustala RPP. Stopy procentowe wzajemnie na siebie oddziałują zwiększając lub zmniejszając koszty kredytu, tudzież depozytu.

 

 

Wojna walutowa

Wojna walutowa to zjawisko ekonomiczne polegające na planowanym i celowym działaniu w kierunku deprecjonowania własnej waluty celem pozyskania przewagi konkurencyjnej w zakresie eksportu jak i ochrony lokalnej, krajowej produkcji, czy tez zwiększenia udziały w gospodarce światowej. Wojna tego rodzaju bezwzględnie utrudnia współpracę na rzecz ładu gospodarczego i finansowego w ujęciu światowym, a co za tym idzie nie jest pozytywnym zjawiskiem dla wzrostu gospodarczego i handlu międzynarodowego. Prowadzenie wojny przez jeden kraj, a w zasadzie minimum dwa odbija się na wszystkich państwach bowiem są one ze sobą związane kursami walutowymi. Wydawać by się mogło iż rozsądna gospodarka nie może przejść dewaluacji względem siebie. Osłabienie własnej waluty dostrzegł pierwszy Guido Mantegi, minister finansów Brazylii, który dostrzegł iż osłabienie to wpływa na światowy rynek finansowy. Swego rodzaju wojna prowadzi do ryzykownych decyzji inwestorów, to zaś w konsekwencji może wywołać kryzys. Przykładem osłabiania własnej waluty jest polityka Chin. Należy pamiętać iż nie mała role w wojnie walutowej odgrywa USA z obniżką lub podwyżką stóp procentowych.

 

 

Wspólna waluta

Wspólna waluta to określenie na walutę euro. Euro to obowiązujący środek płatniczy w krajach które przystąpiły do tzw. Strefy Euro, Eurolandu. Wraz z wprowadzeniem euro w 2002 roku państwa przeszły z narodowej waluty na euro w rozliczeniach gotówkowych i bezgotówkowych. Euro stało się jednostką płatniczą i wyceny aktywów, pasywów. Do strefy euro nie należą wszystkie państwa członkowskie UE. Obecnie euro jest walutą 19 państwa członkowskich oraz 11 nie należących do wspólnoty. W obszarze obowiązywania euro politykę pieniężną prowadzi EBC.

 

 

Część pierwsza słownika